آ
انسان در ابتدای زندگی خود دوره گرد بود ، وزندگی اقتصادی اش تماما وابسته به طبیعت ،بنابراین تسلیم کامل قوانین طبیعت وجزئی از آن بود ،وکاملا در اسارت آن ، با حضور نقش ذهن وعقل واراده در انسان که هر روز بر کیفیت وکمیت آن ها افزوده می گردید ، منجربه شناخت حیوانات و اهلی نمودن آنها ونقش زمین در تولید کشاورزی و... گردید،وتوانست از میزان این اسارت کم نماید، پس اگر بخواهیم داستان سرنوشت انسان را بگوئیم داستان رهائی ازاین اسارت ها است ،که این اسارت نه تنها در وجود عوامل جبری طبیعی بلکه در وجود اسارت در طبیعت خود انسان نیز بوده ومی باشد.
بنا بر این نتیجه می گیریم که تاریخ در ابتدا حرکتی جبری دارد ،وتقریبا تمامی جوامع در ابتدای تاریخ از یک گذرگاه عبور کرده اند ؛اگر چه در اتیه نیز بستری معین دارد ،که آنهم ؛ در جهت آزادی انسان از اسارت های طبیعت ،رسومات وفرهنگ های جاهلی وبنده پروروخرافاتی ودر نهایت از جهل و از خود انسان ؛ می باشد بنا براین حرکت تاریخ نمیتواند هیچ بستری را بر خلاف این چهار چوب انتخاب نماید .واین حرکت اگر چه جبری می نماید ولی علم به حرکت وقوانین آن می تواند خیلی از بستر ها ی غیر ضرور را حذف و فاصله ها را کوتاه ترنماید ؛ وانسان می تواند شناخت بیشتر ی نسبت به منزل های بعدی پیدا نماید.
با این شرح اگر انسان محصول تاریخی وزمانی ومکانی جامعه خویش است ؛ با گذشت زمان، خود نیز بر روندحرکتی وحتی ساخت تاریخ مو ثر واقع شود ؛!وما می توانیم با این تفاسیر به این اصل برسیم که انسان هر چه از اسارت خود کم می نماید ،آزادتر می گردد ؛ ونقشش در ساختن تاریخ خود بیشتر می گردد.
پس تاریخ حرکتش رو به جلو وبا منا سباتی انسانی وقرادادی تر می باشد ،وهیچگاه در کل نمی تواند ،به عقب بر گردد ،اگر چه حاکمین این قصد رادا شته باشند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر